вы́лічаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́лічаны вы́лічаная вы́лічанае вы́лічаныя
Р. вы́лічанага вы́лічанай
вы́лічанае		 вы́лічанага вы́лічаных
Д. вы́лічанаму вы́лічанай вы́лічанаму вы́лічаным
В. вы́лічаны (неадуш.)
вы́лічанага (адуш.)		 вы́лічаную вы́лічанае вы́лічаныя (неадуш.)
вы́лічаных (адуш.)
Т. вы́лічаным вы́лічанай
вы́лічанаю		 вы́лічаным вы́лічанымі
М. вы́лічаным вы́лічанай вы́лічаным вы́лічаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́лічаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́лічаны вы́лічаная вы́лічанае вы́лічаныя
Р. вы́лічанага вы́лічанай
вы́лічанае		 вы́лічанага вы́лічаных
Д. вы́лічанаму вы́лічанай вы́лічанаму вы́лічаным
В. вы́лічаны (неадуш.)
вы́лічанага (адуш.)		 вы́лічаную вы́лічанае вы́лічаныя (неадуш.)
вы́лічаных (адуш.)
Т. вы́лічаным вы́лічанай
вы́лічанаю		 вы́лічаным вы́лічанымі
М. вы́лічаным вы́лічанай вы́лічаным вы́лічаных

Кароткая форма: вы́лічана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́лічаны

1. вы́считанный; вы́численный; исчи́сленный;

2. уде́ржанный, вы́чтенный;

1, 2 см. вы́лічыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́лічаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вылічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

исчи́сленный падлі́чаны; вы́лічаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расчи́сленный вы́лічаны, разлі́чаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́считанный вы́лічаны, мног. павылі́чваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́численный вы́лічаны, мног. павылі́чваны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́чтенный

1. мат. адня́ты;

2. (удержанный) вы́лічаны, утры́ма́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

трансцэндэ́нтны, ‑ая, ‑ае.

1. У ідэалістычнай філасофіі — недаступны чалавечаму пазнанню, недасягальны для чалавечага розуму.

2. Спец. Які не можа быць вылічаны пры дапамозе алгебры або быць выражаны алгебраічна. Трансцэндэнтная функцыя. // Які вывучае падобныя велічыні, паняцці. Трансцэндэнтная матэматыка.

[Ад лац. transcendens, transcendentis — які выходзіць за межы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)