вылу́шчванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. вылу́шчванне
Р. вылу́шчвання
Д. вылу́шчванню
В. вылу́шчванне
Т. вылу́шчваннем
М. вылу́шчванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вылу́шчванне ср.

1. вылу́щивание, вышелу́шивание;

2. вылу́щивание;

1, 2 см. вылу́шчваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вылу́шчванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вылушчваць — вылушчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вылу́щивание вылу́шчванне, -ння ср., вылу́званне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)