вылучэ́нка

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вылучэ́нка вылучэ́нкі
Р. вылучэ́нкі вылучэ́нак
Д. вылучэ́нцы вылучэ́нкам
В. вылучэ́нку вылучэ́нак
Т. вылучэ́нкай
вылучэ́нкаю		 вылучэ́нкамі
М. вылучэ́нцы вылучэ́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вылучэ́нка ж. выдвиже́нка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вылучэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы, Р мн. ‑нак, ж.

Разм. Жан. да вылучэнец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вылучэ́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Перадавы супрацоўнік, вылучаны на якую-н. адказную работу.

|| ж. вылучэ́нка, -і, мн. -і, -нак.

|| прым. вылучэ́нскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выдвиже́нка вылучэ́нка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)