вы́лом м.

1. (действие) вы́лам, -му м., неоконч. выло́мліванне, -ння ср.;

2. (пролом) вы́лам, -му м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́лам, -му м. вы́лом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выло́мліванне ср. вы́лом м., выла́мывание; см. выло́мліваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вылам (БРС), рус. вы́лом ’дрэва, якое вырвана з коранем’, укр. ви́лом ’адтуліна, пралом’, польск. wyłom, wyłam ’глыбокая даліна ў гарах’, чэш. дыял. vyłoma ’дзедзічная маёмасць’. Бязафікснае ўтварэнне ад вы́ламіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)