выле́чны, -ая, -ае.

Які паддаецца лячэнню.

Вылечная хвароба.

|| наз. выле́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выле́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. выле́чны выле́чная выле́чнае выле́чныя
Р. выле́чнага выле́чнай
выле́чнае		 выле́чнага выле́чных
Д. выле́чнаму выле́чнай выле́чнаму выле́чным
В. выле́чны (неадуш.)
выле́чнага (адуш.)		 выле́чную выле́чнае выле́чныя (неадуш.)
выле́чных (адуш.)
Т. выле́чным выле́чнай
выле́чнаю		 выле́чным выле́чнымі
М. выле́чным выле́чнай выле́чным выле́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

выле́чны излечи́мый, исцели́мый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выле́чны, ‑ая, ‑ае.

Які можна вылечыць. Вылечная хвароба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

излечи́мый выле́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

исцели́мый выле́чны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)