вы́лечаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́лечаны вы́лечаная вы́лечанае вы́лечаныя
Р. вы́лечанага вы́лечанай
вы́лечанае		 вы́лечанага вы́лечаных
Д. вы́лечанаму вы́лечанай вы́лечанаму вы́лечаным
В. вы́лечаны (неадуш.)
вы́лечанага (адуш.)		 вы́лечаную вы́лечанае вы́лечаныя (неадуш.)
вы́лечаных (адуш.)
Т. вы́лечаным вы́лечанай
вы́лечанаю		 вы́лечаным вы́лечанымі
М. вы́лечаным вы́лечанай вы́лечаным вы́лечаных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́лечаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вы́лечаны вы́лечаная вы́лечанае вы́лечаныя
Р. вы́лечанага вы́лечанай
вы́лечанае		 вы́лечанага вы́лечаных
Д. вы́лечанаму вы́лечанай вы́лечанаму вы́лечаным
В. вы́лечаны (неадуш.)
вы́лечанага (адуш.)		 вы́лечаную вы́лечанае вы́лечаныя (неадуш.)
вы́лечаных (адуш.)
Т. вы́лечаным вы́лечанай
вы́лечанаю		 вы́лечаным вы́лечанымі
М. вы́лечаным вы́лечанай вы́лечаным вы́лечаных

Кароткая форма: вы́лечана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́лечаны вы́леченный, изле́ченный, исцелённый; см. вы́лечыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́лечаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вылечыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

исцелённый вы́лечаны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́леченный вы́лечаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запу́шчаны, -ая, -ае.

1. Даведзены да запусцення, занядбаны.

З. сад.

2. Застарэлы, не вылечаны своечасова.

Запушчаная рана.

|| наз. запу́шчанасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

изле́ченный вы́лечаны; (о ране, язве) заго́ены;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запу́шчаны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад запусціць ​1.

запу́шчаны ​2, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад запусціць ​2.

2. у знач. прым. Пакінуты без догляду, без увагі, даведзены да запусцення; закінуты, занядбаны. Запушчаны сад. □ У запушчаным цётчыным двары даўно трэба мужчынская рука. Навуменка.

3. у знач. прым. Не вылечаны своечасова; застарэлы. [Марыя Гарасімаўна] старанна апрацавала запушчаную рану. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)