вы́лажыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак.

Тое, што і выкласці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́лажыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́лажу вы́лажым
2-я ас. вы́лажыш вы́лажыце
3-я ас. вы́лажыць вы́лажаць
Прошлы час
м. вы́лажыў вы́лажылі
ж. вы́лажыла
н. вы́лажыла
Загадны лад
2-я ас. вы́лажы вы́лажыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́лажыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́лажыць сов.

1. вы́ложить;

2. (покрыть поверхность чем-л.) вы́ложить, уложи́ть;

3. возвести́, вы́вести;

в. фунда́мент — возвести́ (вы́вести) фунда́мент;

4. перен. вы́ложить;

в. усё, што набале́ла — вы́ложить всё, что наболе́ло

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́лажыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.

Тое, што і выкласці. [Мужчыны] вылажылі з лодкі на мост і занеслі на бераг усю сваю гаспадарку. Брыль. Даніла вылажыў свой план. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́лажыць (БРС), ’кастрыраваць’ (Шат., Шатал.). Гл. лажыцца, легчы. У апошнім значэнні параўн. ням. legen (einen Hengst legen lassen ’кастрыраваць жарабца’). Але гэта значэнне магло з’явіцца і як вынік суаднесенасці дзеясловаў вылажыць і выкласці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

павыкла́дваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Выкласці, вылажыць усё, многае.

П. пакункі з сумкі.

П. сцены керамічнай пліткай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́лажаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вылажыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

набу́ціць, ‑бучу, ‑буціш, ‑буціць; зак., што.

Вылажыць бутам (каменем або шчэбенем). Набуціць фундамент.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыкла́дваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Выкласці, вылажыць усё, многае. Павыкладваць пакункі з сумкі. Павыкладваць сцены керамічнай пліткай. Павыкладваць аргументы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Паклада́ць ’кастрыраваць, лягчаць (пра жывёл)’ (ТСБМ, Гарэц., Шат., Юрч., Янк. 1, Др.-Падб.). Гл. выкласці, вылажыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)