вы́кідыш, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Дачаснае спыненне цяжарнасці.

2. Неданошаны і не здольны выжыць плод.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́кідыш

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вы́кідыш вы́кідышы
Р. вы́кідыша вы́кідышаў
Д. вы́кідышу вы́кідышам
В. вы́кідыш вы́кідышы
Т. вы́кідышам вы́кідышамі
М. вы́кідышы вы́кідышах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́кідыш м., в разн. знач. вы́кидыш

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́кідыш, ‑а, м.

1. Дачаснае спыненне цяжарнасці; аборт.

2. Дачасна народжаны плод чалавека ці жывёлы, не здольны выжыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́кідыш (БРС, Касп.). Рус. вы́кидыш. Утворана з дапамогай суф. ‑ыш ад выкід (гл.) (Шанскі, 1, В, 224). Магчыма ўтварэнне і ад асновы дзеяслова выкідаць з тым жа суфіксам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́кидыш мед. вы́кідыш, -ша м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Спаро́н ‘выкідыш, аборт’ (Ласт., Байк. і Некр.). Аддзеяслоўны назоўнік ад спараніць ‘скінуць’ (Ласт.), што да раня́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Патра́та ’выдатак’ (ТСБМ, Яруш.). Укр., рус. потра́та ’тс’, польск. potrata ’страта, шкода’, чэш., славац. potrat ’выкідыш, аборт’. Паўночнаславянскае. Утворана ад po‑tratiti пры дапамозе суфікса Nomen acti ‑a. Да тра́ціць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)