выкіда́нка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. выкіда́нка выкіда́нкі
Р. выкіда́нкі выкіда́нак
Д. выкіда́нцы выкіда́нкам
В. выкіда́нку выкіда́нкі
Т. выкіда́нкай
выкіда́нкаю		 выкіда́нкамі
М. выкіда́нцы выкіда́нках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Выкіда́нка ’стаўная аднасценная або трохсценная сетка’ (Крыв.). Утварэнне ад выкіданы пры дапамозе суф. ‑ка. Апошняе да выкідаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)