вы́кусіць, -кушу, -кусіш, -кусіць; -кушаны; зак., што.

Укусіўшы зубамі, выесці, выгрызці кавалак чаго-н.

В. мякіш.

|| незак. выку́сваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́кусіць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́кушу вы́кусім
2-я ас. вы́кусіш вы́кусіце
3-я ас. вы́кусіць вы́кусяць
Прошлы час
м. вы́кусіў вы́кусілі
ж. вы́кусіла
н. вы́кусіла
Загадны лад
2-я ас. вы́кусі вы́кусіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́кусіўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́кусіць сов. вы́кусить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́кусіць, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак., што.

Укусіўшы зубамі, выесці, вырваць частку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кусить сов. вы́кусіць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́кушаны вы́кушенный; см. вы́кусіць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выку́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кушаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выкусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выку́сванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкусваць — выкусіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыку́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Выкусіць у многіх месцах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)