выкрута́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. выкрута́с выкрута́сы
Р. выкрута́су выкрута́саў
Д. выкрута́су выкрута́сам
В. выкрута́с выкрута́сы
Т. выкрута́сам выкрута́самі
М. выкрута́се выкрута́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выкрута́с, -су м., разг. изворо́т; вы́верт; увёртка ж., уло́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́верт разг. выкрута́с, -су м., вы́верт, -ту м.;

челове́к с вы́вертом чалаве́к з выкрута́самі (вы́вертамі).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

увёртка ж. выкру́чванне, -ння ср., вы́крут, -ту м., выкрута́с, -су м., хі́трыкі, -каў ед. нет;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изворо́т м.

1. (затейливый поворот) вы́крут, -ту м., выкрута́с, -су м.; (изгиб) вы́гін, -ну м.;

2. перен. (увёртка) вы́крут, -ту м.; хі́трыка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уло́вка ж. хі́трасць, -ці ж., хі́трыкі, -каў ед. нет; (увёртка) выкру́чванне, -ння ср., вы́крут, -ту м., выкрута́с, -су м.;

прибега́ть ко всевозмо́жным уло́вкам ужыва́ць усяля́кія хі́трасці (выкру́чванні, вы́круты, выкрута́сы).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)