Verbum

анлайнавы слоўнік

выкрада́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выкрада́нне ср. выкра́дывание, похище́ние; уво́д м.; уго́н м.; см. выкрада́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкрада́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкрадаць — выкрасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умыка́нне, -я, н.

У некаторых народаў: выкраданне нявесты ў яе бацькоў.

Шлюб умыканнем.

Звычай умыкання.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выкра́дванне ср., см. выкрада́нне

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шпіяна́ж, -у, м.

Выведванне, збіранне або выкраданне звестак, якія складаюць ваенную або дзяржаўную тайну, для перадачы іх іншай дзяржаве.

Пайсці пад трыбунал за ш.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выкра́дывание выкрада́нне, -ння ср., выкра́дванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умыка́ние этн. выкрада́нне, -ння ср., умыка́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

похище́ние ср. выкрада́нне, -ння ср., крадзе́ж, род. крадзяжу́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уго́н м.

1. (действие) вы́ган, -ну м., адго́н, -ну м.;

2. (похищение) выкрада́нне, -ння ср.; (кража) крадзе́ж, -дзяжу́ м.;

3. ж.-д. уго́н, -ну м.;

◊

в уго́н охотн. наўздаго́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)