выко́пванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выко́пванне
Р. выко́пвання
Д. выко́пванню
В. выко́пванне
Т. выко́пваннем
М. выко́пванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выко́пванне ср.

1. выка́пывание;

2. выка́пывание;

3. перен., разг. выка́пывание, отка́пывание;

1-3 см. выко́пваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выко́пванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкопваць — выкапаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выка́пывание выко́пванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́копка ж. вы́капка, -кі ж., выко́пванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вырыва́ние​II (выкапывание) выко́пванне, -ння ср.; (рылом — о животных) вырыва́нне, -ння ср.; см. вырыва́ть​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)