вы́клікнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак. і аднакр., што і без дап.
Гучна выкрыкнуць, вымавіць.
В. лозунг.
|| незак. выкліка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вы́клікнуць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́клікну |
вы́клікнем |
| 2-я ас. |
вы́клікнеш |
вы́клікнеце |
| 3-я ас. |
вы́клікне |
вы́клікнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вы́клікнуў |
вы́клікнулі |
| ж. |
вы́клікнула |
| н. |
вы́клікнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вы́клікні |
вы́клікніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
вы́клікнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́клікнуць сов., однокр.
1. (выкрикнуть) воскли́кнуть; вы́кликнуть;
2. (громко вызвать) вы́кликнуть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́клікнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак. і аднакр., што і без дап.
Гучна выкрыкнуць, вымавіць. Выклікнуць лозунг.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́клікнуты вы́кликнутый; см. вы́клікнуць 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
возгласи́ть сов., уст. вы́гукнуць, вы́клікнуць, абвясці́ць, сказа́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́кликнуть сов., однокр.
1. (вызвать) вы́клікнуць;
2. (громко выкрикнуть) разг. вы́гукнуць, вы́крыкнуць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́клікаць, ‑клічу, ‑клічаш, ‑кліча; заг. вы́кліч; зак., каго-што.
1. Папрасіць, прапанаваць з’явіцца куды‑н. Выклікаць да начальніка. Выклікаць сведку ў суд. □ Пачуўшы пра гэтае самаўпраўства, Яўген Данілавіч загадаў неадкладна выклікаць Карніцкага ў райком. Паслядовіч. // Папрасіць выканаўцу выйсці на сцэну. Выклікаць артыста на «біс». // Прапанаваць (вучню, студэнту) адказваць. [Алёшу] выклікалі па алгебры і фізіцы, і па абодвух прадметы ён атрымаў «пяцёркі». Васілевіч.
2. на што. Прапанаваць прыняць удзел у чым‑н., схіліць на ўзаемнае дзеянне, пачуццё і пад. Выклікаць на сацыялістычнае спаборніцтва. Выклікаць на шчырую размову. □ — Калі б гэта было сто гадоў таму назад, — сказаў Міхась, — я на месцы Андрэя выклікаў бы Івана Барысаглебава на дуэль. Шахавец.
3. З’явіцца прычынай узнікнення чаго‑н., з’явіцца прычынай чаго‑н. Выклікаць апетыт. Гэта не выкліча цяжкасцей. □ Букрэева выдумка выклікала вясёлы настрой. Колас. Нават сам [Андрэй] не чакаў, што ўспамін аб Вользе выкліча такое хваляванне. Пестрак.
•••
Вы́клікаць да жыцця — стаць прычынай з’яўлення чаго‑н.
выкліка́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Незак. да вы́клікаць і выклікнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)