выкла́дчыца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. выкла́дчыца выкла́дчыцы
Р. выкла́дчыцы выкла́дчыц
Д. выкла́дчыцы выкла́дчыцам
В. выкла́дчыцу выкла́дчыц
Т. выкла́дчыцай
выкла́дчыцаю		 выкла́дчыцамі
М. выкла́дчыцы выкла́дчыцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выкла́дчыца ж. преподава́тельница

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкла́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да выкладчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкла́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто выкладае які-н. вучэбны прадмет у навучальнай установе.

В. матэматыкі.

Вопытны в.

|| ж. выкла́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. выкла́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

преподава́тельница выкла́дчыца, -цы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)