Verbum

анлайнавы слоўнік

выкла́дчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выкла́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто выкладае які-н. вучэбны прадмет у навучальнай установе.

В. матэматыкі.

Вопытны в.

|| ж. выкла́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. выкла́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выкла́дчык м. преподава́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкла́дчык, ‑а, м.

Той, хто выкладае які‑н. вучэбны прадмет у навучальнай установе. Выкладчык інстытута. Выкладчык геаграфіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

преподава́тель выкла́дчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фізкульту́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які займаецца фізічнай культурай, спортам.

2. Выкладчык фізкультуры (разм.).

|| ж. фізкульту́рніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выкла́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да выкладчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

педаго́г, ‑а, м.

Выхавацель, выкладчык па прафесіі.

[Грэч. paidagōgós — выхавацель, настаўнік.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыва́т-дацэ́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

У вышэйшых навучальных установах да рэвалюцыі: пазаштатны выкладчык, роўны па званні дацэнту, а таксама асоба, якая мела гэта званне.

|| прым. прыва́т-дацэ́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

законавучы́цель, ‑я, м.

Уст. Выкладчык закону божага ў дарэвалюцыйнай школе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)