выклада́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выклада́нне
Р. выклада́ння
Д. выклада́нню
В. выклада́нне
Т. выклада́ннем
М. выклада́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

грамадазна́ўства, -а, н.

Сукупнасць навук аб грамадстве, а таксама такая навука як прадмет выкладання.

|| прым. грамадазна́ўчы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дасту́пнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць даступнага. Даступнасць выкладання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канспекты́ўнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць канспектыўнага; кароткасць, сцісласць. Канспектыўнасць выкладання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фельето́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

Газетны або часопісны артыкул на злабадзённую тэму, у якім выкарыстаны гумарыстычныя і сатырычныя прыёмы выкладання.

|| прым. фельето́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заканазна́ўства, ‑а, н.

Сукупнасць звестак аб законах (у 1 знач.) як прадмет выкладання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гістма́т, ‑а, М ‑маце, м.

Разм. Гістарычны матэрыялізм як прадмет выкладання. Курс гістмата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эпі́чны, -ая, -ае.

1. гл. эпас.

2. перан. Поўны велічы і гераізму (кніжн.).

Эпічныя падзеі народнай гісторыі.

3. Велічна-спакойны; без эмоцый.

Эпічная манера выкладання.

|| наз. эпі́чнасць, -і, ж. (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

метады́ст ​1, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст па методыцы выкладання якога‑н. прадмета.

метады́ст ​2, ‑а, М ‑сце, м.

Прыхільнік метадызму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэнеса́нсавы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і рэнесансны. Падпарадкоўваючыся рэнесансаваму патрабаванню паслядоўнасці, яснасці, зграбнасці выкладання зместу, Гусоўскі стрымлівае лірычныя адступленні. У. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)