выкасны́
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
выкасны́ |
выкасна́я |
выкасно́е |
выкасны́я |
| Р. |
выкасно́га |
выкасно́й выкасно́е |
выкасно́га |
выкасны́х |
| Д. |
выкасно́му |
выкасно́й |
выкасно́му |
выкасны́м |
| В. |
выкасны́ выкасно́га |
выкасну́ю |
выкасно́е |
выкасны́я выкасны́х |
| Т. |
выкасны́м |
выкасно́й выкасно́ю |
выкасны́м |
выкасны́мі |
| М. |
выкасны́м |
выкасно́й |
выкасны́м |
выкасны́х |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́касіць, -кашу, -касіш, -касіць; -кашаны; зак.
1. што. Скасіць дзе-н. траву і пад.
В. сенажаць.
2. перан., каго-што. Знішчыць у вялікай колькасці (агнём, пошасцю і пад.; разм.).
Некалі тут халера выкасіла многа людзей.
Пажарам выкасіла (безас.) паўвёскі.
В. кулямётам рады ворага.
|| незак. выко́шваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. выко́шванне, -я, н.
|| прым. выкасны́, -а́я, -о́е (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)