вы́касаваць, -сую, -суеш, -суе; -суй; -саваны; зак., каго-што (разм.).

Тое, што і выкрасліць.

В. прозвішча са спіса.

В. цытату.

|| незак. выкасо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́касаваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́касую вы́касуем
2-я ас. вы́касуеш вы́касуеце
3-я ас. вы́касуе вы́касуюць
Прошлы час
м. вы́касаваў вы́касавалі
ж. вы́касавала
н. вы́касавала
Загадны лад
2-я ас. вы́касуй вы́касуйце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́касаваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́касаваць сов. вы́черкнуть, вы́марать;

в. некато́рыя радкі́ ў тво́ры — вы́черкнуть (вы́марать) не́которые стро́чки в произведе́нии

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́касаваць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., каго-што.

Разм. Выкрасліць з якога‑н. спіса, тэксту. Выкасаваць прозвішча. Выкасаваць цытату.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́касаваны вы́черкнутый, вы́маранный; см. вы́касаваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́касаваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выкасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкасо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкасоўваць — выкасаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыкасо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Выкасаваць усё, многае. Павыкасоўваць прозвішчы са спісаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

искрести́ть сов., разг. перакрыжава́ць, пакрыжава́ць; (вычеркнуть) вы́касаваць, вы́красліць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)