вы́кас
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вы́кас |
вы́касы |
| Р. |
вы́касу |
вы́касаў |
| Д. |
вы́касу |
вы́касам |
| В. |
вы́кас |
вы́касы |
| Т. |
вы́касам |
вы́касамі |
| М. |
вы́касе |
вы́касах |
Крыніцы:
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́кас, ‑у, м.
Частка лугу, якая прызначаецца для сенакашэння. На выкасах — стаптаныя рудыя купінкі — торф. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)