выкарчо́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выкарчо́ўваю выкарчо́ўваем
2-я ас. выкарчо́ўваеш выкарчо́ўваеце
3-я ас. выкарчо́ўвае выкарчо́ўваюць
Прошлы час
м. выкарчо́ўваў выкарчо́ўвалі
ж. выкарчо́ўвала
н. выкарчо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. выкарчо́ўвай выкарчо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выкарчо́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выкарчо́ўваць несов., прям., перен. выкорчёвывать; см. вы́карчаваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкарчо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выкарчаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́карчаваць, -чую, -чуеш, -чуе; -чуй; -чаваны; зак., што.

Карчуючы, выдаліць.

В. пні.

В. бюракратызм (перан.).

|| незак. выкарчо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. выкарчо́ўванне, -я, н. і выкарчо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́корчёвывать несов.

1. выкарчо́ўваць, карчава́ць;

2. перен. выкарчо́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкарчо́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да выкарчоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкарчо́ўванне ср. выкорчёвывание; см. выкарчо́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкарчо́ўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выкарчоўваць — выкарчаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выкарчо́ўвацца несов., страд. выкорчёвываться; см. выкарчо́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкарчо́ўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.

Дзеянне паводле дзеясл. выкарчоўваць — выкарчаваць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)