вызыва́ць гл. вызваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вызыва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. вызыва́ю вызыва́ем
2-я ас. вызыва́еш вызыва́еце
3-я ас. вызыва́е вызыва́юць
Прошлы час
м. вызыва́ў вызыва́лі
ж. вызыва́ла
н. вызыва́ла
Загадны лад
2-я ас. вызыва́й вызыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час вызыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вызыва́ць несов.

1. вызыва́ть;

2. (на соревнование и т.п.) вызыва́ть;

3. выма́нивать, вызыва́ть;

1-3 см. вы́зваць 1-3;

4. (способствовать появлению чего-л.) вызыва́ть, возбужда́ть; внуша́ть; (класть начало — ещё) порожда́ть, зарожда́ть, роня́ть; поселя́ть; сели́ть; (что-л. нежелательное — ещё) навлека́ть; см. вы́зваць 4;

5. причиня́ть; вызыва́ть; см. вы́зваць 5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вызыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вызваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́зваць, -заву, -завеш, -заве; -заві; -званы; зак.

Тое, што і выклікаць.

|| незак. вызыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вызыва́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да вызвацца.

2. Зал. да вызываць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вызыва́нне ср.

1. вызыва́ние, вы́зов м.; см. вызыва́ць 1;

2. выма́нивание, вызыва́ние, вы́зов м.; см. вызыва́ць 3

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вызыва́ть несов., в разн. знач. выкліка́ць, вызыва́ць; см. вы́звать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкліка́ць несов.

1. вызыва́ть; спра́шивать;

2. (на соревнование и т.п.) вызыва́ть;

3. см. вызыва́ць 4;

4. см. вызыва́ць 5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вызванец ’ізгой’ (Крывіч, 12, 1926, 14). Ад вызываць; параўн. прыклад: «Ксендз з амбоніі ізноў вызываў Кастуся за гіцлёўства» (там жа). Слова з’яўляецца калькай польск. wywołaniec ’тс’, якое ад wywołać ’вызываць’. У семантычных адносінах параўн. рус. оглаше́нный.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)