вы́зыбаць

‘выцягнуць з цяжкасцю з непрыемнага становішча каго-небудзь; вывернуць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́зыбаю вы́зыбаем
2-я ас. вы́зыбаеш вы́зыбаеце
3-я ас. вы́зыбае вы́зыбаюць
Прошлы час
м. вы́зыбаў вы́зыбалі
ж. вы́зыбала
н. вы́зыбала
Загадны лад
2-я ас. вы́зыбай вы́зыбайце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́зыбаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Вызыба́ць ’расхістаўшы, выцягваць’; ’вызваляць з бяды’ (Нас.); ’выганяць’ (Хрэст. дыял., 33, віц.), вызыбацца ’вырасці’ (КТС). Рус. дыял. калуж. вызыба́ть ’падымаць, выцягваць’, валаг. ’выкідваць’, смал., пск. ’атрымліваць (доўг)’. Да зыбаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)