вы́зваць, -заву, -завеш, -заве; -заві; -званы; зак.

Тое, што і выклікаць.

|| незак. вызыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́зваць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́заву вы́завем
2-я ас. вы́завеш вы́завеце
3-я ас. вы́заве вы́завуць
Прошлы час
м. вы́зваў вы́звалі
ж. вы́звала
н. вы́звала
Загадны лад
2-я ас. вы́заві вы́завіце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́зваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́зваць сов.

1. вы́звать;

в. у суд — вы́звать в суд;

в. ву́чня да до́шкі — вы́звать ученика́ к доске́;

2. (на соревнование и т.п.) вы́звать;

в. з ха́ты — вы́звать из до́ма;

3. вы́манить, вы́звать;

в. курэ́й з кура́тніка — вы́манить кур из куря́тника;

4. (способствовать появлению чего-л.) вы́звать, возбуди́ть; внуши́ть; (положить начало — ещё) породи́ть, зароди́ть, зарони́ть; посели́ть; (что-л. нежелательное — ещё) навле́чь;

в. ірво́ту — вы́звать рво́ту;

в. агі́ду — вы́звать (возбуди́ть, внуши́ть) отвраще́ние;

в. смех — вы́звать смех;

в. апеты́т — вы́звать (возбуди́ть) аппети́т;

в. варо́жасць памі́ж сябра́мі — вы́звать (породи́ть, посели́ть) вражду́ ме́жду друзья́ми;

в. сумне́нне — вы́звать (породи́ть, зароди́ть, зарони́ть) сомне́ние;

в. у кім-не́будзь расчарава́нне — вы́звать в ко́м-л. разочарова́ние;

в. падазрэ́нне — вы́звать (возбуди́ть, внуши́ть, породи́ть, зароди́ть, зарони́ть, навле́чь) подозре́ние;

5. причини́ть; вы́звать;

гэ́та не ~вала ця́жкасцей — это не вы́звало (не причини́ло) затрудне́ний

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́зваць, ‑заву, ‑завеш, ‑заве; зак., каго-што.

Тое, што і выклікаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вызыва́ць гл. вызваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вызыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вызваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́манить сов.

1. (добыть обманом) прост. вы́мантачыць, вы́дурыць;

2. (вызвать) разг. вы́зваць, вы́клікаць, вы́бавіць;

вы́манить и́з дому вы́звацьы́клікаць, вы́бавіць) з ха́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́звать сов., в разн. знач. вы́клікаць, мног. павыкліка́ць, вы́зваць, мног. павызыва́ць;

вы́звать к нача́льнику вы́клікаць (вы́зваць) да нача́льніка;

вы́звать сомне́ние вы́клікаць сумне́нне;

вы́звать вражду́ ме́жду друзья́ми вы́клікаць варо́жасць памі́ж сябра́мі;

э́то не вы́звало затрудне́ний гэ́та не вы́клікала ця́жкасцей;

вы́звать на разгово́р вы́клікаць (вы́зваць) на размо́ву;

вы́звать на соревнова́ние вы́клікаць (вы́зваць) на спабо́рніцтва;

вы́звать ра́дость вы́клікаць ра́дасць;

вы́звать к жи́зни вы́клікаць да жыцця́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вызыва́ць несов.

1. вызыва́ть;

2. (на соревнование и т.п.) вызыва́ть;

3. выма́нивать, вызыва́ть;

1-3 см. вы́зваць1-3;

4. (способствовать появлению чего-л.) вызыва́ть, возбужда́ть; внуша́ть; (класть начало — ещё) порожда́ть, зарожда́ть, роня́ть; поселя́ть; сели́ть; (что-л. нежелательное — ещё) навлека́ть; см. вы́зваць4;

5. причиня́ть; вызыва́ть; см. вы́зваць5

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́званы

1. вы́званный;

2. вы́званный;

3. вы́маненный;

4. вы́званный, возбуждённый; внушённый; порождённый, зарождённый, заро́ненный; поселённый; навлечённый;

5. причинённый; вы́зваленный;

1-5 см. вы́зваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)