вызвале́нчы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
вызвале́нчы |
вызвале́нчая |
вызвале́нчае |
вызвале́нчыя |
| Р. |
вызвале́нчага |
вызвале́нчай вызвале́нчае |
вызвале́нчага |
вызвале́нчых |
| Д. |
вызвале́нчаму |
вызвале́нчай |
вызвале́нчаму |
вызвале́нчым |
| В. |
вызвале́нчы (неадуш.) вызвале́нчага (адуш.) |
вызвале́нчую |
вызвале́нчае |
вызвале́нчыя (неадуш.) вызвале́нчых (адуш.) |
| Т. |
вызвале́нчым |
вызвале́нчай вызвале́нчаю |
вызвале́нчым |
вызвале́нчымі |
| М. |
вызвале́нчым |
вызвале́нчай |
вызвале́нчым |
вызвале́нчых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
наро́дна-вызвале́нчы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
наро́дна-вызвале́нчы |
наро́дна-вызвале́нчая |
наро́дна-вызвале́нчае |
наро́дна-вызвале́нчыя |
| Р. |
наро́дна-вызвале́нчага |
наро́дна-вызвале́нчай наро́дна-вызвале́нчае |
наро́дна-вызвале́нчага |
наро́дна-вызвале́нчых |
| Д. |
наро́дна-вызвале́нчаму |
наро́дна-вызвале́нчай |
наро́дна-вызвале́нчаму |
наро́дна-вызвале́нчым |
| В. |
наро́дна-вызвале́нчы (неадуш.) наро́дна-вызвале́нчага (адуш.) |
наро́дна-вызвале́нчую |
наро́дна-вызвале́нчае |
наро́дна-вызвале́нчыя (неадуш.) наро́дна-вызвале́нчых (адуш.) |
| Т. |
наро́дна-вызвале́нчым |
наро́дна-вызвале́нчай наро́дна-вызвале́нчаю |
наро́дна-вызвале́нчым |
наро́дна-вызвале́нчымі |
| М. |
наро́дна-вызвале́нчым |
наро́дна-вызвале́нчай |
наро́дна-вызвале́нчым |
наро́дна-вызвале́нчых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
нацыяна́льна-вызвале́нчы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
нацыяна́льна-вызвале́нчы |
нацыяна́льна-вызвале́нчая |
нацыяна́льна-вызвале́нчае |
нацыяна́льна-вызвале́нчыя |
| Р. |
нацыяна́льна-вызвале́нчага |
нацыяна́льна-вызвале́нчай нацыяна́льна-вызвале́нчае |
нацыяна́льна-вызвале́нчага |
нацыяна́льна-вызвале́нчых |
| Д. |
нацыяна́льна-вызвале́нчаму |
нацыяна́льна-вызвале́нчай |
нацыяна́льна-вызвале́нчаму |
нацыяна́льна-вызвале́нчым |
| В. |
нацыяна́льна-вызвале́нчы (неадуш.) нацыяна́льна-вызвале́нчага (адуш.) |
нацыяна́льна-вызвале́нчую |
нацыяна́льна-вызвале́нчае |
нацыяна́льна-вызвале́нчыя (неадуш.) нацыяна́льна-вызвале́нчых (адуш.) |
| Т. |
нацыяна́льна-вызвале́нчым |
нацыяна́льна-вызвале́нчай нацыяна́льна-вызвале́нчаю |
нацыяна́льна-вызвале́нчым |
нацыяна́льна-вызвале́нчымі |
| М. |
нацыяна́льна-вызвале́нчым |
нацыяна́льна-вызвале́нчай |
нацыяна́льна-вызвале́нчым |
нацыяна́льна-вызвале́нчых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
рэвалюцы́йна-вызвале́нчы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчы |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчая |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчае |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчыя |
| Р. |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчага |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчай рэвалюцы́йна-вызвале́нчае |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчага |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчых |
| Д. |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчаму |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчай |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчаму |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчым |
| В. |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчы (неадуш.) рэвалюцы́йна-вызвале́нчага (адуш.) |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчую |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчае |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчыя (неадуш.) рэвалюцы́йна-вызвале́нчых (адуш.) |
| Т. |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчым |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчай рэвалюцы́йна-вызвале́нчаю |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчым |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчымі |
| М. |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчым |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчай |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчым |
рэвалюцы́йна-вызвале́нчых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вызвале́нчы, ‑ая, ‑ае.
Які мае на мэце вызваленне каго‑, чаго‑н. Вызваленчая барацьба. Вызваленчыя войны. Нацыянальна-вызваленчы рух.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пацыфі́зм, ‑у, м.
Антываенны рух, звязаны з буржуазна-ліберальнай ідэалогіяй, прыхільнікі якога адмаўляюць усякія войны, як захопніцкія, так і вызваленчыя, рэвалюцыйныя.
[Ад лац. pacificus — міратворчы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адгало́сак, ‑ску, м.
1. Рэха, водгулле. Ад песень ад гулкіх плывуць адгалоскі Па шумных дубровах і нівах. Купала. // чаго. Аслаблены адлегласцю гук чаго‑н. Неба на ўсходзе палыхала частымі знічкамі, і адтуль даляталі зрэдку далёкія адгалоскі грому. Лынькоў.
2. перан.; чаго. Тое, у чым выяўляюцца сляды ўплыву, уздзеяння чаго‑н.; рэшткі, вынік чаго‑н. З’явіўшыся яркім адгалоскам нарастаючага вызваленчага руху сялянства, адлюстраваўшы яго класавы пратэст супраць памешчыкаў і царызму, увабраўшы ў сябе нацыянальна-вызваленчыя імкненні шырокіх народных маc, .. [творчасць Багушэвіча] стала значнай літаратурна-грамадскай з’явай Беларусі напярэдадні рэвалюцыі 1905 г. Івашын. Як адгалосак, як цень свайго мужа, .. [Аўдоцця] жыла яго жыццём. Бядуля.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вайна́, ‑ы; мн. войны, ‑аў; ж.
1. Адкрытая ўзброеная барацьба паміж дзяржавамі, народамі, плямёнамі або грамадскімі класамі. Першая сусветная вайна. Вялікая Айчынная вайна. Вызваленчыя войны. □ Руская рэвалюцыя аб’явіла Еўропе аб адкрытай вайне рускага народа з царызмам. Ленін.
2. перан. Стан варожасці; барацьба з кім‑, чым‑н. Эканамічная вайна. Аб’явіць вайну бракаробам.
•••
Акопная вайна — пазіцыйная вайна.
Грамадзянская вайна — узброеная класавая барацьба ўнутры дзяржавы.
Каланіяльныя войны — войны, якія вядуцца імперыялістычнымі дзяржавамі з мэтай заваявання калоній або захавання свайго панавання над імі.
Прэвентыўная вайна — вайна, якая мае мэтай папярэдзіць або прадухіліць напад праціўніка.
Рэйкавая вайна — адзін з відаў партызанскай барацьбы з ворагам у гады Вялікай Айчыннай вайны, які праяўляўся ў татэмістычным разбурэнні чыгуначных пуцей у тыле ворага.
Халодная вайна — варожа-агрэсіўная палітыка імперыялістычных дзяржаў у адносінах: да СССР і іншых сацыялістычных краін ва ўмовах афіцыйнага міру.
Бог вайны гл. бог.
Развязаць вайну гл. развязаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)