вызвале́нчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вызвале́нчы вызвале́нчая вызвале́нчае вызвале́нчыя
Р. вызвале́нчага вызвале́нчай
вызвале́нчае
вызвале́нчага вызвале́нчых
Д. вызвале́нчаму вызвале́нчай вызвале́нчаму вызвале́нчым
В. вызвале́нчы (неадуш.)
вызвале́нчага (адуш.)
вызвале́нчую вызвале́нчае вызвале́нчыя (неадуш.)
вызвале́нчых (адуш.)
Т. вызвале́нчым вызвале́нчай
вызвале́нчаю
вызвале́нчым вызвале́нчымі
М. вызвале́нчым вызвале́нчай вызвале́нчым вызвале́нчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наро́дна-вызвале́нчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. наро́дна-вызвале́нчы наро́дна-вызвале́нчая наро́дна-вызвале́нчае наро́дна-вызвале́нчыя
Р. наро́дна-вызвале́нчага наро́дна-вызвале́нчай
наро́дна-вызвале́нчае
наро́дна-вызвале́нчага наро́дна-вызвале́нчых
Д. наро́дна-вызвале́нчаму наро́дна-вызвале́нчай наро́дна-вызвале́нчаму наро́дна-вызвале́нчым
В. наро́дна-вызвале́нчы (неадуш.)
наро́дна-вызвале́нчага (адуш.)
наро́дна-вызвале́нчую наро́дна-вызвале́нчае наро́дна-вызвале́нчыя (неадуш.)
наро́дна-вызвале́нчых (адуш.)
Т. наро́дна-вызвале́нчым наро́дна-вызвале́нчай
наро́дна-вызвале́нчаю
наро́дна-вызвале́нчым наро́дна-вызвале́нчымі
М. наро́дна-вызвале́нчым наро́дна-вызвале́нчай наро́дна-вызвале́нчым наро́дна-вызвале́нчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

нацыяна́льна-вызвале́нчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. нацыяна́льна-вызвале́нчы нацыяна́льна-вызвале́нчая нацыяна́льна-вызвале́нчае нацыяна́льна-вызвале́нчыя
Р. нацыяна́льна-вызвале́нчага нацыяна́льна-вызвале́нчай
нацыяна́льна-вызвале́нчае
нацыяна́льна-вызвале́нчага нацыяна́льна-вызвале́нчых
Д. нацыяна́льна-вызвале́нчаму нацыяна́льна-вызвале́нчай нацыяна́льна-вызвале́нчаму нацыяна́льна-вызвале́нчым
В. нацыяна́льна-вызвале́нчы (неадуш.)
нацыяна́льна-вызвале́нчага (адуш.)
нацыяна́льна-вызвале́нчую нацыяна́льна-вызвале́нчае нацыяна́льна-вызвале́нчыя (неадуш.)
нацыяна́льна-вызвале́нчых (адуш.)
Т. нацыяна́льна-вызвале́нчым нацыяна́льна-вызвале́нчай
нацыяна́льна-вызвале́нчаю
нацыяна́льна-вызвале́нчым нацыяна́льна-вызвале́нчымі
М. нацыяна́льна-вызвале́нчым нацыяна́льна-вызвале́нчай нацыяна́льна-вызвале́нчым нацыяна́льна-вызвале́нчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэвалюцы́йна-вызвале́нчы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рэвалюцы́йна-вызвале́нчы рэвалюцы́йна-вызвале́нчая рэвалюцы́йна-вызвале́нчае рэвалюцы́йна-вызвале́нчыя
Р. рэвалюцы́йна-вызвале́нчага рэвалюцы́йна-вызвале́нчай
рэвалюцы́йна-вызвале́нчае
рэвалюцы́йна-вызвале́нчага рэвалюцы́йна-вызвале́нчых
Д. рэвалюцы́йна-вызвале́нчаму рэвалюцы́йна-вызвале́нчай рэвалюцы́йна-вызвале́нчаму рэвалюцы́йна-вызвале́нчым
В. рэвалюцы́йна-вызвале́нчы (неадуш.)
рэвалюцы́йна-вызвале́нчага (адуш.)
рэвалюцы́йна-вызвале́нчую рэвалюцы́йна-вызвале́нчае рэвалюцы́йна-вызвале́нчыя (неадуш.)
рэвалюцы́йна-вызвале́нчых (адуш.)
Т. рэвалюцы́йна-вызвале́нчым рэвалюцы́йна-вызвале́нчай
рэвалюцы́йна-вызвале́нчаю
рэвалюцы́йна-вызвале́нчым рэвалюцы́йна-вызвале́нчымі
М. рэвалюцы́йна-вызвале́нчым рэвалюцы́йна-вызвале́нчай рэвалюцы́йна-вызвале́нчым рэвалюцы́йна-вызвале́нчых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вызвале́нчы, ‑ая, ‑ае.

Які мае на мэце вызваленне каго‑, чаго‑н. Вызваленчая барацьба. Вызваленчыя войны. Нацыянальна-вызваленчы рух.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пацыфі́зм, ‑у, м.

Антываенны рух, звязаны з буржуазна-ліберальнай ідэалогіяй, прыхільнікі якога адмаўляюць усякія войны, як захопніцкія, так і вызваленчыя, рэвалюцыйныя.

[Ад лац. pacificus — міратворчы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адгало́сак, ‑ску, м.

1. Рэха, водгулле. Ад песень ад гулкіх плывуць адгалоскі Па шумных дубровах і нівах. Купала. // чаго. Аслаблены адлегласцю гук чаго‑н. Неба на ўсходзе палыхала частымі знічкамі, і адтуль даляталі зрэдку далёкія адгалоскі грому. Лынькоў.

2. перан.; чаго. Тое, у чым выяўляюцца сляды ўплыву, уздзеяння чаго‑н.; рэшткі, вынік чаго‑н. З’явіўшыся яркім адгалоскам нарастаючага вызваленчага руху сялянства, адлюстраваўшы яго класавы пратэст супраць памешчыкаў і царызму, увабраўшы ў сябе нацыянальна-вызваленчыя імкненні шырокіх народных маc, .. [творчасць Багушэвіча] стала значнай літаратурна-грамадскай з’явай Беларусі напярэдадні рэвалюцыі 1905 г. Івашын. Як адгалосак, як цень свайго мужа, .. [Аўдоцця] жыла яго жыццём. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вайна́, ‑ы; мн. войны, ‑аў; ж.

1. Адкрытая ўзброеная барацьба паміж дзяржавамі, народамі, плямёнамі або грамадскімі класамі. Першая сусветная вайна. Вялікая Айчынная вайна. Вызваленчыя войны. □ Руская рэвалюцыя аб’явіла Еўропе аб адкрытай вайне рускага народа з царызмам. Ленін.

2. перан. Стан варожасці; барацьба з кім‑, чым‑н. Эканамічная вайна. Аб’явіць вайну бракаробам.

•••

Акопная вайна — пазіцыйная вайна.

Грамадзянская вайна — узброеная класавая барацьба ўнутры дзяржавы.

Каланіяльныя войны — войны, якія вядуцца імперыялістычнымі дзяржавамі з мэтай заваявання калоній або захавання свайго панавання над імі.

Прэвентыўная вайна — вайна, якая мае мэтай папярэдзіць або прадухіліць напад праціўніка.

Рэйкавая вайна — адзін з відаў партызанскай барацьбы з ворагам у гады Вялікай Айчыннай вайны, які праяўляўся ў татэмістычным разбурэнні чыгуначных пуцей у тыле ворага.

Халодная вайна — варожа-агрэсіўная палітыка імперыялістычных дзяржаў у адносінах: да СССР і іншых сацыялістычных краін ва ўмовах афіцыйнага міру.

Бог вайны гл. бог.

Развязаць вайну гл. развязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)