вы́залаціць гл. залаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́залаціць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́залачу вы́залацім
2-я ас. вы́залаціш вы́залаціце
3-я ас. вы́залаціць вы́залацяць
Прошлы час
м. вы́залаціў вы́залацілі
ж. вы́залаціла
н. вы́залаціла
Загадны лад
2-я ас. вы́залаці вы́залаціце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́залаціўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́залаціць сов. вы́золотить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́залаціць, ‑лачу, ‑лаціш, ‑лаціць; зак., што.

Пакрыць пазалотай, пазалаціць усё або частку чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́залаціць (БРС), вызлаціць (Нас., Касп.). Гл. залаціць. Форма вызлаціць можа быць запазычаннем з польск. wyzłocić ’тс’ або вынікам моцнай рэдукцыі а ў форме вызалаціць (ДАБМ, к. 8).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

залаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; незак., што.

1. Пакрываць золатам, пазалотай.

З. лыжкі.

2. Асвятляючы, надаваць чаму-н. залацісты колер.

Сонца залоціць лес.

|| зак. вы́залаціць, -лачу, -лаціш, -лаціць; -лачаны (да 1 знач.) і пазалаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны.

|| наз. залачэ́нне, -я, н. (да 1 знач.); прым. залаці́льны, -ая, -ае (спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́золотить вы́залаціць, пазалаці́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вызало́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вызалаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́залачаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вызалаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)