выжыма́ць гл. выжаць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выжыма́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выжыма́ю выжыма́ем
2-я ас. выжыма́еш выжыма́еце
3-я ас. выжыма́е выжыма́юць
Прошлы час
м. выжыма́ў выжыма́лі
ж. выжыма́ла
н. выжыма́ла
Загадны лад
2-я ас. выжыма́й выжыма́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выжыма́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выжыма́ць несов., спорт. выжима́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выжыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выжаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Выжыма́ць ’выціскаць’ (Бяльк.), выжыма́цца ’натужвацца; выкідваць штукі, рабіць выбрыкі’ (Бяльк.), выжаць спарт. ’павольна ўзняць штангу, гіру і г. д.’ (БРС). Запазычанне з рус. выжать, выжимать ’выціскаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́жаць², -жму, -жмеш, -жме; вы́жаў, -жала; вы́жмі; зак., што.

У спорце: паступова падняць штангу, гіру і пад. ад грудзей уверх да поўнага выпроствання рук.

В. гіру ў пяцьдзясят кілаграмаў.

|| незак. выжыма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. вы́жым, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выжыма́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да выжымаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́жым, ‑у, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выжымаць — выжаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выжыма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выжымаць — выжаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Выжыма́льшчык ’прыгнятальнік’ (Бяльк.). Ад выжымаць (гл.) пры дапамозе суф. ‑шчык. Параўн. выжымайла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)