выжыма́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выжыма́нне
Р. выжыма́ння
Д. выжыма́нню
В. выжыма́нне
Т. выжыма́ннем
М. выжыма́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выжыма́нне ср., спорт. выжима́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выжыма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выжымаць — выжаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жым, ‑у, м.

Гімнастычнае практыкаванне, якое заключаецца ў пад’ёме цяжару; выжыманне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выжима́ние

1. выціска́нне, -ння ср.;

2. выкру́чванне, -ння ср.; адціска́нне, -ння ср.;

3. выжыма́нне, -ння ср.;

4. выціска́нне, -ння ср.; см. выжима́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)