выжа́рына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. выжа́рына выжа́рыны
Р. выжа́рыны выжа́рын
Д. выжа́рыне выжа́рынам
В. выжа́рыну выжа́рыны
Т. выжа́рынай
выжа́рынаю		 выжа́рынамі
М. выжа́рыне выжа́рынах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выжа́рына, -ы, мн. -ы, -рын і выжа́ра, -ы, мн. -ы, выжа́р, ж.

Выгаралы ўчастак балота, лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выжа́рына, ‑ы, ж.

Выгаралы ўчастак балота, лесу. // Некалі выгаралае месца на балоце. Аўтобус туды [у вёску] ходзіць толькі ўлетку, калі паперасыхаюць усе выжарыны. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выжа́рына и выжа́ра ж.

1. пал м., паль; (в лесу — ещё) прога́р м.; прога́рина;

2. (в болоте) окно́ ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Выжа́рына (БРС), вы́жарына ’гразкае месца на балоце ці сенажаці’ (Шат.). Ад выжар або выжара пры дапамозе суф. ‑іна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

выжа́ра, ‑ы, ж.

Тое, што і выжарына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выжа́рышча ср., см. выжа́рына 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́гар (БРС), вы́гарына ’яма ад выгаралага торфу’ (пух., Жыв. сл.), вы́гарка ’тс’ (Касп.); ’тарфяны кар’ер’ (Шатал.). Да гарэць (гл.); параўн. вы́жар, выжарына.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прога́р м. прага́рына, -ны ж.; (в лесу) выжа́рына, -ны ж., выжа́ра, -ры ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пал​I м., обл.

1. (пожар) пажа́р, -ру м.;

2. (выжигание) выпа́льванне, -ння ср.;

3. (выжженное место) выжа́ра, -ры ж., выжа́рына, -ны ж.; (под пахоту) ля́да, -да ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)