выдыха́нне
‘здыханне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
выдыха́нне |
| Р. |
выдыха́ння |
| Д. |
выдыха́нню |
| В. |
выдыха́нне |
| Т. |
выдыха́ннем |
| М. |
выдыха́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выдыха́нне
‘выштурхоўванне паветра’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
|
адз. |
| Н. |
выдыха́нне |
| Р. |
выдыха́ння |
| Д. |
выдыха́нню |
| В. |
выдыха́нне |
| Т. |
выдыха́ннем |
| М. |
выдыха́нні |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выдыха́нне I ср. выдыха́ние; см. выдыха́ць I
выдыха́нне II ср., разг. подыха́ние; см. выдыха́ць II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выдыха́нне 1, ‑я, н.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдыхаць 1 — выдыхнуць.
2. Тое, што і выдых.
выдыха́нне 2, ‑я, н.
Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдыхаць 2 — выдахнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́дыхнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак., што.
Дыханнем выштурхнуць з лёгкіх.
В. паветра.
|| незак. выдыха́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; наз. выдыха́нне, -я, н.; прым. выдыха́льны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
выдыха́ние выдыха́нне, -ння ср.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
экспіра́цыя, ‑і, ж.
Спец. Выдых, выдыханне.
[Лац. expiratio.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узды́х, ‑у, м.
Узмоцненае ўдыханне і выдыханне паветра. Грудзі .. [чалавека] хадзілі ўбакі, здавалася, ён прысядаў пры кожным сваім выдыху і ўздыху. Чорны. З горла .. [дзяўчыны] вырваўся ўздых, затым вада. Маўр. // Глыбокі ўдых і выдых як выраз смутку, развагі і пад. пачуццяў. Ганька з уздыхам успамінае маму: вось у яе ўжо была чысціня дык чысціня... Васілевіч. Рыгор так і не разабраўся, што азначаў гэты .. ўздых [Валі]: ці згоду з ім, ці адказ на нейкую сваю думку. Арабей. / у перан. ужыв. Наводшыбе непрыязна цямнеў лес, маўкліва і насцярожана глядзелі на .. [Лену] расчыненыя вокны хат, а здалёк даносіліся цяжкія ўздыхі возера. Ваданосаў.
•••
Да апошняга ўздыху — да самай смерці, да канца жыцця.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)