выду́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выду́рванне
Р. выду́рвання
Д. выду́рванню
В. выду́рванне
Т. выду́рваннем
М. выду́рванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выду́рванне ср., разг. получе́ние обма́нным путём, выма́нивание; выпра́шивание, выкля́нчивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выду́рванне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. выдурваць — выдурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выма́нивание

1. выманта́чванне, -ння ср., выду́рванне, -ння ср.;

2. вызыва́нне, -ння ср., выкліка́нне, -ння ср., выбаўле́нне, -ння ср.; см. выма́нивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)