выгіна́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выгіна́нне
Р. выгіна́ння
Д. выгіна́нню
В. выгіна́нне
Т. выгіна́ннем
М. выгіна́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выгіна́нне выгиба́ние, изгиба́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выгіна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выгінаць — выгнуць і выгінацца — выгнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

изгиба́ние выгіна́нне, -ння ср., выгіба́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выгиба́ние выгіна́нне, -ння ср., выгіба́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

извива́ние выгіна́нне, -ння ср., закру́чванне, -ння ср., скру́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)