вы́граніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́граню вы́гранім
2-я ас. вы́граніш вы́граніце
3-я ас. вы́граніць вы́граняць
Прошлы час
м. вы́граніў вы́гранілі
ж. вы́граніла
н. вы́граніла
Загадны лад
2-я ас. вы́грані вы́граніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́граніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́граніць сов. вы́гранить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́граніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., што.

Адшліфаваць паверхню чаго‑н. гранямі. Выграніць алмазы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́гранить сов. вы́граніць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выгра́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выграніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)