выгража́ць
‘пагражаць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
выгража́ю |
выгража́ем |
| 2-я ас. |
выгража́еш |
выгража́еце |
| 3-я ас. |
выгража́е |
выгража́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
выгража́ў |
выгража́лі |
| ж. |
выгража́ла |
| н. |
выгража́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
выгража́й |
выгража́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
выгража́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Выгро́зы ’прачуханка’, рус. ’пристрастка’ (Байк. і Некр.), выгро́за ’староннасць, прадузятасць’ (Бяльк.). Да выгража́ць ’пагражаць, палохаць’; параўн. польск. wygrażać ’тс’, што ўтворана ад гразіць ’пагражаць’ (гл.); не зусім яснае семантычнае развіццё, калі прыняць, што ў Бялькевіча правільна вызначана значэнне слова; параўн. таксама чэш. vyhrůzka ’пагроза’, рус. ’острастка’ і vyhrožovati ’пагражаць, палохаць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)