выграва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выграва́нне
Р. выграва́ння
Д. выграва́нню
В. выграва́нне
Т. выграва́ннем
М. выграва́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выграва́нне ср. прогрева́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выграва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выграваць — выграць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)