выго́ністы
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
выго́ністы |
выго́ністая |
выго́ністае |
выго́ністыя |
| Р. |
выго́ністага |
выго́ністай
выго́ністае |
выго́ністага |
выго́ністых |
| Д. |
выго́ністаму |
выго́ністай |
выго́ністаму |
выго́ністым |
| В. |
выго́ністы (неадуш.)
выго́ністага (адуш.) |
выго́ністую |
выго́ністае |
выго́ністыя (неадуш.)
выго́ністых (адуш.) |
| Т. |
выго́ністым |
выго́ністай
выго́ністаю |
выго́ністым |
выго́ністымі |
| М. |
выго́ністым |
выго́ністай |
выго́ністым |
выго́ністых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
выго́ністы разг. го́нкий, прямо́й и высо́кий
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
выго́ністы, ‑ая, ‑ае.
Разм. Які ўзняўся высока ўверх; стромкі. Выгоністая сасна.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Выганя́сты, выго́ністы ’гонкі, выносны’ (Янк. III). Ад выганя́ць ’хутка расці’ (да гнаць), суфіксацыя ‑я́сты, ‑і́сты, характэрная для ўтварэння якасных прыметнікаў, часцей ад назоўнікаў; параўн. чэш. паралель výhon ’расток, адростак’, vyhnati ’выпусціць расток’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)