вы́гон м., с.-х.

1. (действие) вы́ган, -ну м.;

2. (пастбище) вы́ган, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́ган, -ну м.

1. с.-х. (пастбище) вы́гон;

2. (действие) вы́гон, уго́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вы́ган ’паша, участак каля вёскі, куды выганяюць жывёлу’ (Касп., Шат., Янк. I, Яруш., З нар. сл., Інстр. I, Яшк., БРС); укр. ви́гін, рус. вы́гон, польск. wygon, чэш. výhon, славац. výhon. Ад выганя́ць, гл. гнаць; параўн. структурны адпаведнік літ. ìšgana ’выган, прагон’, gãnýti ’пасвіць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)