выга́рына, -ы, мн. -ы, -рын, ж.

Тое, што і выгар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́гарына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. вы́гарына вы́гарыны
Р. вы́гарыны вы́гарын
Д. вы́гарыне вы́гарынам
В. вы́гарыну вы́гарыны
Т. вы́гарынай
вы́гарынаю		 вы́гарынамі
М. вы́гарыне вы́гарынах

Іншыя варыянты: выга́рына.

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выга́рына

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. выга́рына выга́рыны
Р. выга́рыны выга́рын
Д. выга́рыне выга́рынам
В. выга́рыну выга́рыны
Т. выга́рынай
выга́рынаю		 выга́рынамі
М. выга́рыне выга́рынах

Іншыя варыянты: вы́гарына.

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выга́рына ж., см. вы́гар

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выга́рына, ‑ы, ж.

Тое, што і выгар. Сцюдзёная вада, — гэта недзе на Паліку ці ў Асіпаўскай пушчы.. растае лёд: чорны ад попелу з выгарын, жоўты ад размяклага імху, буры ад кары, што адапрэла ад пнёў. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выпа́ліна, ‑ы, ж.

Выпаленае агнём месца; выгарына. Снарады і бомбы ўсю.. [зямлю] перарылі, спустошылі, пакрылі чорнымі ды ржавымі выпалінамі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́гар (БРС), вы́гарына ’яма ад выгаралага торфу’ (пух., Жыв. сл.), вы́гарка ’тс’ (Касп.); ’тарфяны кар’ер’ (Шатал.). Да гарэць (гл.); параўн. вы́жар, выжарына.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)