выгара́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выгара́нне
Р. выгара́ння
Д. выгара́нню
В. выгара́нне
Т. выгара́ннем
М. выгара́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выгара́нне ср. выгора́ние; см. выгара́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выгара́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. выгара́ць — вы́гараць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выгора́ние выгара́нне, -ння ср., выга́рванне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)