вы́гараваць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
вы́гарую |
вы́гаруем |
| 2-я ас. |
вы́гаруеш |
вы́гаруеце |
| 3-я ас. |
вы́гаруе |
вы́гаруюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
вы́гараваў |
вы́гаравалі |
| ж. |
вы́гаравала |
| н. |
вы́гаравала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
вы́гаруй |
вы́гаруйце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
вы́гараваўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вы́гараваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.
1. што. Дабіцца чаго‑н. цяжкай працай.
2. Многа пагараваць, нагаравацца.
3. што. Дамагчыся чаго‑н. пасля доўгіх пакут і намаганняў. [Купала:] — А зямля наша — будзе. Пэўна ж, не такая краіна, як цяпер, але з усім добрым, што выгараваў і выкаваў народны дух, які жыве ў яе імені. Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)