вы́віць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́ўю вы́ўем
2-я ас. вы́ўеш вы́ўеце
3-я ас. вы́ўе вы́ўюць
Прошлы час
м. вы́віў вы́вілі
ж. вы́віла
н. вы́віла
Загадны лад
2-я ас. вы́ві вы́віце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́віўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́віць, выўю, выўеш, выўе; зак., што.

Разм. Звіць. Вывіць вяроўку, пугу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вывіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да вывіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́віты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад вывіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́вить сов.

1. вы́віць;

2. (выплести) вы́плесці.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)