вывучэ́нка
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
вывучэ́нка |
вывучэ́нкі |
| Р. |
вывучэ́нкі |
вывучэ́нак |
| Д. |
вывучэ́нцы |
вывучэ́нкам |
| В. |
вывучэ́нку |
вывучэ́нак |
| Т. |
вывучэ́нкай
вывучэ́нкаю |
вывучэ́нкамі |
| М. |
вывучэ́нцы |
вывучэ́нках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вывучэ́нка ж., разг. вы́ученица
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́ученица вывучэ́нка, -нкі ж.; вучані́ца, -цы ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)