выву́чванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выву́чванне
Р. выву́чвання
Д. выву́чванню
В. выву́чванне
Т. выву́чваннем
М. выву́чванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выву́чванне ср.

1. выу́чивание, обуче́ние;

2. выу́чивание; изуче́ние; разу́чивание;

1, 2 см. выву́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выву́чванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. вывучваць — вывучыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выу́чивание выву́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разу́чивание разву́чванне, -ння ср., выву́чванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ната́скивание​II

1. вымуштро́ўванне, -ння ср.; выву́чванне, -ння ср.;

2. навуча́нне, -ння ср.; нашпіго́ўванне, -ння ср.; см. ната́скивать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)