выво́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выво́рванне
Р. выво́рвання
Д. выво́рванню
В. выво́рванне
Т. выво́рваннем
М. выво́рванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выво́рванне ср. выпа́хивание

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выво́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выворваць — выараць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)