вы́верт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. вы́верт вы́верты
Р. вы́верту вы́вертаў
Д. вы́верту вы́вертам
В. вы́верт вы́верты
Т. вы́вертам вы́вертамі
М. вы́верце вы́вертах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́верт разг. выкрута́с, -су м., вы́верт, -ту м.;

челове́к с вы́вертом чалаве́к з выкрута́самі (вы́вертамі).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́верты (ед. вы́верт м.) разг., см. выкрута́сы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выкрута́с, -су м., разг. изворо́т; вы́верт; увёртка ж., уло́вка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́верты, ‑аў; адз. выверт, ‑у, М ‑рце, м.

Разм. Тое, што і выкрутасы. Дзед на вяселлі не мог нагуляцца, з выкрутам, з вывертам пайшоў дзед валь[с]а. Зарыцкі. [Пралыгін:] Адам Іванавіч, кажы... Без вывертаў, а проста. Клімковіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адгаворка, выверт, прычына, апраўданне

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)