выбіўны́

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. выбіўны́ выбіўна́я выбіўно́е выбіўны́я
Р. выбіўно́га выбіўно́й
выбіўно́е		 выбіўно́га выбіўны́х
Д. выбіўно́му выбіўно́й выбіўно́му выбіўны́м
В. выбіўны́ (неадуш.)
выбіўно́га (адуш.)		 выбіўну́ю выбіўно́е выбіўны́я (неадуш.)
выбіўны́х (адуш.)
Т. выбіўны́м выбіўно́й
выбіўно́ю		 выбіўны́м выбіўны́мі
М. выбіўны́м выбіўно́й выбіўны́м выбіўны́х

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выбіўны́ выбивно́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выбіўны́, ‑ая, ‑ое.

Спец. Зроблены шляхам выбівання, чаканні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбивно́й техн. выбіўны́, выбіва́льны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)