выбіва́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. выбіва́чка выбіва́чкі
Р. выбіва́чкі выбіва́чак
Д. выбіва́чцы выбіва́чкам
В. выбіва́чку выбіва́чкі
Т. выбіва́чкай
выбіва́чкаю		 выбіва́чкамі
М. выбіва́чцы выбіва́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выбіва́чка ж.

1. тех. вы́колотка;

2. (для выбивания пыли) колоту́шка; выбива́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выбіва́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Спец. Болт для выбівання шрубаў, заклёпак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́колотка ж.

1. (действие) разг., спец. выбіва́нне, -ння ср.;

2. спец. выбіва́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

колоту́шка ж.

1. (для выбивания пыли) выбіва́чка, -кі ж.;

2. (сторожевая) ляско́тка, -кі ж.; бразго́тка, -кі ж.;

3. чаще мн. (удар) штурха́н, -на м., кухта́ль, -ля́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)