выбяга́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. выбяга́нне
Р. выбяга́ння
Д. выбяга́нню
В. выбяга́нне
Т. выбяга́ннем
М. выбяга́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выбяга́нне ср. вы́бег м., выбега́ние; см. выбяга́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выбяга́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. выбягаць — выбегчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́бег м. выбяга́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убега́ние ср.

1. бяга́, -гі́ ж.; выбяга́нне, -ння ср.; адбяга́нне, -ння ср.; забяга́нне, -ння ср.;

2. уцяка́нне, -ння ср.; збяга́нне, -ння ср.; см. убега́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)