выбыва́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выбыва́ю выбыва́ем
2-я ас. выбыва́еш выбыва́еце
3-я ас. выбыва́е выбыва́юць
Прошлы час
м. выбыва́ў выбыва́лі
ж. выбыва́ла
н. выбыва́ла
Загадны лад
2-я ас. выбыва́й выбыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выбыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

выбыва́ць несов. выбыва́ть; убыва́ть; см. вы́быць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выбыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выбыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Выбыва́ць ’выходзіць, выязджаць, знікаць’ (БРС). Да быць ’знаходзіцца, быць у наяўнасці’ (аднак словаўтварэнне сведчыць хутчэй пра запазычанасць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́быць, -буду, -будзеш, -будзе; вы́будзь; зак. (афіц.).

Перастаць знаходзіцца або лічыцца дзе-н.

В. з горада.

В. у камандзіроўку.

В. са строю.

|| незак. выбыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. выбыццё, -я́, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выбыва́ть несов. выбыва́ць; см. вы́быть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

выбыва́нне ср. выбыва́ние; убыва́ние; см. выбыва́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убыва́ть несов.

1. (уменьшаться) ме́ншаць, памянша́цца, змянша́цца; (о воде) убыва́ць, спада́ць; (о луне) убыва́ць; (о здоровье, силе) падупада́ць;

дни убыва́ют дні ме́ншаюць (караце́юць);

вода́ начала́ убыва́ть вада́ пачала́ убыва́ць (спада́ць, змянша́цца);

к ста́рости си́лы убыва́ют пад ста́расць сі́лы ме́ншаюць (змянша́юцца, падупада́юць);

2. (выбывать) выбыва́ць; (отбывать) адбыва́ць; см. убы́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)