вы́бурыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́буру вы́бурым
2-я ас. вы́бурыш вы́бурыце
3-я ас. вы́бурыць вы́бураць
Прошлы час
м. вы́бурыў вы́бурылі
ж. вы́бурыла
н. вы́бурыла
Загадны лад
2-я ас. вы́буры вы́бурыце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́бурыўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вы́бурыць сов., тех. вы́бурить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́бурыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

Спец. Зрабіць у зямлі, горнай народзе бурам (адтуліну, свідравіну і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выбу́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да выбурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́бураны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад выбурыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́бурить сов., техн. вы́бурыць, вы́свідраваць, мног. павысвідро́ўваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)